Groentesoep,

 

Daar hebben we zin an.

Na een week met o.a. Hongaarse Goulash, Oostenrijkse Kaïserschmarrn, Aardappels met pleur-uit-elkaar-vlees en snijbonen, Chinese Babi Pangpang en Italiaanse Spaghetti Aiglio is het er echt even tijd voor.

Een “eerlijke verse goed gevulde” groentesoep.

Wereldburger die ik ben.

 

Nu is onderstaand betoog noch een recept noch een spannend verhaal.

Eerder een overpeinzende weergave van de stand van zaken in een multiculturele samenleving, met vooral de nadruk op de belevenissen met onze gewaardeerde allochtone medeburgers gezien door een “eerlijke verse goed gevulde” autochtoon.

 

Terug naar de soep.

Ondergetekende heeft vakantie en is de gehele dag beschikbaar voor het ultieme brouwsel. Na een periode van hard werken, soms letterlijk het snot achter de ogen vandaan, mag het hoofd even stoppen met tollen en rust vinden in ontspanning.

Aan de slag!

Boodschappen doen. Welke ingrediënten gaan we gebruiken voor die “eerlijke verse goed gevulde” groentesoep”?

Ui, look, peterselie en prei van eigen tuin beschikbaar.

Onder het genot van een kop koffie en een “eerlijke verse goed gevulde” koek aan de tuintafel gezeten een lijstje proberen te noteren.

 

Een afleidend luid getetter vanuit een andere tuin doet de aandacht afleiden.

Aardige mensen.

Ineens schiet de gedachte te binnen dat zij altijd thuis zijn. Moeten ze niet werken? Waar betalen ze de huur en die auto’s voor de deur van?

De denigrerende gedachte aan 4 uitkeringen tezamen met een sausje van huur- en zorgtoeslagen komt ineens toch voorbij.

Ophouden nu!

Het naar onze mening te luid praten, het niet of te laat ingrijpen in het opvoeden van de kleintjes, het toeteren voor de deur bij nacht en ontij in plaats van even aan te bellen of te appen dat je er bent, dat is een cultuurverschil.

Hier mag men trots op zijn, op deze “eerlijke verse goed gevulde“ cultuur.

 

Terug naar de soep.

Ondergetekende gaat gewapend met een bekende witte boodschappentas met een grote witte H er op in een blauwe cirkel naar het winkelcentrum voor de benodigde verdere ingrediënten.

Het winkelcentrum van kogelbiefstuk en gatenkaas. Ik mag dat zeggen, op die bewuste dag ben ik een tint extra grijs geworden.

Wat vlees in de soep lijkt wel een verrijking dus op zoek naar een mooi stukje “eerlijke verse goed gevulde” kip.

Ha! Een aanbieding bij de Islamitische slager. Halal kip.

Wat is dat eigenlijk? Vast geen kip welke naar het Oosten moest kijken tijdens de slacht…

• Opgezocht Online, verschillende definities en regels komen voorbij. De ene Halal kip is de andere niet blijkt al snel.

Na de aanschaf van Halal kippendijen peinzend verder het winkelcentrum in.

Zijn deze kippendijen werkelijk goed uitgebloed? Zijn de kippen werkelijk on-verdoofd geslacht? Is Allah werkelijk aangeroepen bij dit proces? Zijn deze “eerlijke verse goed gevulde” dijen werkelijk gezegend door een Imam? Gezien de hoeveelheden lams- en kippenvlees bij alleen al deze slagerij lijkt me dat best druk voor die man.

 

Terug naar de soep.

Met een volle tas met veel te veel impulsaankopen slenter ik terug naar huis.

Daar is die hoekwoning die als opvanghuis fungeert voor een aantal vluchtelingen. Jongens in de middelbare schoolleeftijd. We zijn nog langs geweest bij de open avond. De meeste buren van autochtone afkomst waren aanwezig en maakten kennis met de nieuwe bewoners in de straat. Begeleiders waren present en de ene “eerlijke verse goed gevulde” schaal fruit na de andere kwam voorbij de visite.

Verschrikkelijke verhalen over ervaringen kwamen langs. Deze mensen moeten we opnemen in ons midden en accepteren.

Jammer dat juist bij deze hoekwoning vooral jonge meisjes en anderen rondhangen en aanbellen. De witte auto’s met de blauwe lampen van het plaatselijke korps weten de weg te vinden naar deze voor- en achterdeur.

De hele straat weet het ook. Een drugspand. Met onze instemming verschaffen we onderdak en geven financiële steun aan jongeren die hier dankbaar gebruik van maken en o.a. in drugs gaan handelen.

Één van de jongens komt net naar buiten, op mijn lachen en “hoi” zeggen volgt een norse indringende blik terug maar volgt echter geen woord. Ik haal mijn schouders op en sjok verder.

Gelukkig heeft de buurvrouw met haar hond, teringbeest overigens die overal wil snuffelen waar dat niet gepast is, wel tijd voor een praatje.

 

Terug naar de soep.

Bij de eigen woning aankomend verbaas ik me over de keurig rechtopstaande lege bekers van koffie, keurig rechtopstaande lege blikjes energy-drinks en zelfs een keurig rechtopstaand dichtgevouwen zak van de McDonalds. Ze staan allen in de goot.

Neergezet door bestuurders van auto’s. Geen zin om dit weg te gooien zoals dit zou moeten. Gezien het feit dat slechts één familie hun auto’s langs deze stoep parkeert is e.e.a. snel duidelijk.

Jammer. Doe dit nu niet. De nekharen kriebelen maar een plastic tasje, handschoenen en een afvalpas doen wonderen.

Het “eerlijke verse goed gevulde” plastic tasje verdwijnt in de afvalbunker.

De goot is weer schoon, alles is weer weg.

 

Terug naar de soep.

De boodschappen opruimend hoor ik een auto toeteren in de straat.

Met een glimlach om de mond denk ik terug aan deze zomer.

We zaten met vrienden in de tuin te genieten van mooi weer.

Ineens een hoop getoeter aan de voorzijde van onze woning.

Het nieuwsgierig Aagje dwingt me te gaan kijken. Een aantal auto’s staat dwars op straat, mensen zingen en dansen, foto’s worden gemaakt. Duidelijk een “eerlijk vers goed gevuld” feest zoals wij autochtonen dat niet kennen. Er wordt naar me gezwaaid en gelachen, ik doe mee, leuk dat ik betrokken word in de emoties van een andere cultuur!

Jammer dat ik de volgende dag moet horen dat het een thuiskomst betrof. Meneer heeft een aantal jaren “gezeten” en komt thuis onder bepaalde voorwaarden.

De autochtonen zouden zich de ogen uit de kop schamen …

 

Terug naar de soep.

Alles is in huis, ik ben er klaar voor. De grote soeppan staat klaar.

Ik heb ineens geen zin meer in soep. Hoe meer ik er over denk… ik steek mijn nek uit, klaar ermee!

Geen soep meer. Zo, dat is mijn wraak.

Ik heb nu zin in zo’n Nacho Cheese Dingus Geval uit de oven.

Terug naar het Kogelbiefstuk en Gatenkaasgebouw…

Da’s een Mexicaans iets toch?

Ohja, verderop woont een Mexicaans gezin. Vreemd, er staan helemaal geen cactussen in hun tuin.

Stekelig lijken ze ook niet…

 

Gedaan met de soep.

Wat, wanneer of hoe je eet is niet belangrijk.

Ondergetekende opent zijn voordeur bij het klinken van de bel tijdens het offerfeest of bij de Suikerfeesten.

Borden vol met “eerlijke verse goed gevulde” lekkernijen komen binnen. Lachend en knikkend neem ik schalen aan. Weigeren is immers onbeleefd. Best lekker die pannenkoekjes die maar aan één kant gebakken zijn. Vis-toastjes smaken erg goed wanneer de kou er van af is.

Zelf gemaakte chocolade-bonbons… “tering-lekker” zegt de oer Hollander…

Het zit niet in mijn cultuur om zomaar eten te delen. Is een ander wel gediend van mijn hutspot?

Raar…

 

Soep-Zooitje.

Best lastig dat omgaan met “eerlijke verse goed gevulde” allochtonen.

De soep wordt niet zo heet gegeten…

Wellicht kunnen meer allochtonen zich ook eens verdiepen in de autochtonen?

Begrip is aanpassing. Aanpassing is begrip.

 

Deze autochtoon moet van het “goed gevulde” af.

“Eerlijk en vers” blijft dan over, vers staat dan voor een frisse gedachte.

Maar dat eerlijk durven zijn valt nog helemaal niet mee…

 

 

Ter Overpeinzing,

 

De Luie Hagedis