Inleiding…
35 jaar in de logistiek…
Genoeg ervaringen om teInleiding delen!
Ondergetekende is geboren met de overtuiging achter het stuurwiel te moeten zitten van een vrachtwagen.
Doordat deze aangeboren afwijking zich niet liet wegduwen door vele andere, vaak ook negatief adviserende, invloeden begon ik op late 16 jarige leeftijd aan de chauffeursopleiding bij het Regionaal Opleiding Centrum in Leiden.
Diverse blokken werden doorlopen. Nog dagelijks heb ik hier profijt van. Indertijd onderkende ik het belang natuurlijk niet maar is het tegendeel daadwerkelijk bewezen!
Bij aanvang van de opleiding werd me een stageplaats aangewezen in mijn woonplaats Alphen aan den Rijn. Officieel dient de leerling elk half jaar te wisselen van stageplaats. De toenmalige school-consulent werd omgekocht met “van de vrachtwagen gevallen” wijn en chocolade. De volle 2 jaar bleef ik bij ditzelfde bedrijf en kwam in vaste dienst en kende ik elk kenteken en alle chauffeurs met hun gewoontes en gebruiken.
Bij dit familiebedrijf heb ik zeer veel kansen gekregen. Vele soorten van transport heb ik hier mogen ervaren. In deze periode was de wet- en regelgeving in Nederland nog zodanig dat diverse niet geheel correcte handelingen plaatsvonden en men ongestraft de wet kon overtreden.
Mijn toenmalige werkgever en ik maakten daar dankbaar gebruik van!
De eerste, ongeval technische, aanraking met de sterke arm van de wet mocht ik ervaren toen ik 16 was. Het moge duidelijk zijn dat van een geldig rijbewijs voor de betrokken vrachtwagen geen sprake was. (voor gehele verslag zie verder in dit schrijven)
Ik heb nooit “nee” gezegd en alles aangegrepen. Hierdoor heb ik gelukkig veel variaties in het transport ervaren. Minder leuke maar ook hele plezierige ervaringen!
Het familiebedrijf had een ruim scala aan opdrachtgevers en kwam ik in contact met veel andere bedrijven en andere mensen. Na een lange periode als charter te hebben gereden voor een verhuisorganisatie leek me dit een nieuwe uitdaging en ben ik overgestapt.
Bij het verhuisbedrijf heb ik ook alle kansen gekregen en gegrepen.
Vele landen in Europa heb ik bezocht, verhuizingen uitgevoerd in alle vormen. Van bekende Nederlanders tot “door de maatschappij uitgekotste families”.
Verhuizen is Emotie! Dit heb ik regelmatig ervaren en daardoor veel leuke contacten opgedaan.
Wanneer de verhuizer open staat voor de klant ontstaat al snel een vertrouwensband.
Men begrijpt elkaar zonder woorden. Soms resulteert dit in een goede beoordeling, soms in een gigantische fooi.
Samenwerken met collega’s is cruciaal. Een verhuizing doe je samen, je hebt elkaar nodig. Een standaard verhuizing doe je vaak niet met 2 man. Respecteer elkaar en maak er samen het beste van!
Collegialiteit is hier van belang. Met een collega 3 weken van huis is heel wat anders dan elke avond thuis aan te schuiven.
In dit schrijven komen verschillende periodes voorbij. De betrokken bedrijven probeer ik zo min mogelijk bij naam te noemen. Door omschrijvingen van de gang van zaken, vestigingen en kleurbeschrijvingen zal menigeen, welke in het transport zijn sporen heeft verdiend, bekend voorkomen en zelfs situaties en bedrijven herkennen.
Graag benadruk ik dat vooral de eerste 15 jaar van mijn logistieke carrière zich afspeelden in de late jaren 80 en 90-er jaren. Er is veel veranderd. De beschrijvingen van deze genoemde periode hebben weinig tot geen relatie meer met de huidige situaties. Onder andere het wegennet en inrichting van de logistieke sector zijn drastisch veranderd. Ik hoop wel een juiste indruk van die periode te kunnen achterlaten bij de lezers.
Tot op de dag van vandaag herken ik op afstand de kleuren van de vaste transporteurs op de weg.
Een vrachtwagen waaraan e.e.a. mankeert aan onderhoud, uitstraling of weggedrag van de chauffeur / chauffeuse valt me direct op.
Die banden zijn wel heel erg “af”… De balg van de luchtvering links staat veel hoger dan die rechts… Bij het remmen gaan alle lichten op de trailer uit behalve de remlichten zelf, kijk eens naar de massakabel…
Nederland Transportland.
Waar ik ook kwam in Europa, overal reden de Nederlanders met hun wagens. Tijdens stops in Frankrijk kwamen we dezelfde chauffeurs iedere keer weer tegen. Herkenning was erkenning en volgden gezellige maaltijden met de meest sterke verhalen. Schitterend.
Bij de vele reizen naar de UK op de boot de ontmoetingen met dezelfde chauffeurs. Van andere verhuisbedrijven alsook de jongens van Viking banden met hun gele wagens.
Helaas, het doet me pijn te zien dat de meeste kentekenplaten van de vrachtwagens tegenwoordig wit gekleurd zijn.
Dit zijn niet de beroepschauffeurs zoals wij Nederlanders waren en zijn…
Welkom bij… “Transport met Hart en Ziel”.