“Dikke lippen-trans” / Toetertocht…
Ik heb de meest mooie en creatieve benamingen en vooroordelen voorbij horen en zien komen.
Shut The Fuck Up !!!
Wanneer je als chauffeur nog nooit aan zo’n super optocht hebt mogen meedoen… stil dan!
Mijn 1e tocht op een vrije zaterdag voor Ipse de Bruggen in Zwammerdam. Briljant!
Morgen weer?
We melden ons rond 10:00 uur volgens afspraak langs de weg waarlangs we moeten opstellen. “We” zijn met 6 gepoetste en blinkende wagens.
Consumptiebonnen halen, indeling bekijken en de instructies van de Politie aanhoren.
Ook alle motoragenten zijn hier vrijwillig en doen dit met liefde en overtuiging.
Wat een fantastische sfeer! De eerste verstandelijke en/of lichamelijk gehandicapten stellen zich voor. Heerlijk om met deze mensen te praten over kleine dingen maar ook de spanning te voelen van de aankomende ritten.
Met het kippenvel op de armen terug naar de wagens.
Langzaam sukkelen we vooruit. Waarom gaat dit zo traag?
Ah! Ik mag, volgens een man in een geel hesje, rechts aanhouden…
Langs de “ramp” waar minder-validen in de vrachtwagens worden geholpen.
Eerst langzaam zo strak mogelijk erlangs… Gebruik je trottoirspiegel…
Dan de bijrijdersdeur open en weer een stukje achteruit.
Welkom bijrijder!
Anita wordt naar binnen geholpen door haar ouders en 2 man inzet van Ipse de Bruggen.
Zwaar autistisch, trekkend met alle spieren en geeft hierdoor een onrustige aanblik.
Haar ouders rijden mee…
Na het opstellen verdelen de motoragenten het konvooi in een juiste grootte en gaan we op pad.
Bij de eerste bocht valt Anita in slaap, het wiegen en rollen van de wagen geeft schijnbaar ontspanning.
Vader en moeder zijn verre van ontspannen. Bij elke toeter, bocht, rotonde, zwaluw in de lucht, bonte koe in de wei of zwaailamp in de verte kleven zij zich tegen de ramen aan om maar naar iedereen te zwaaien.
Wanneer we op hun verzoek de vaart minderen net vóór Ter Aar, vanaf Zevenhoven zeg maar, staat een hele horde mensen voor de huisjes klaar om te zwaaien.
Ik stop. De Politie fluit dat ik door moet rijden maar ziet de mensen langs de kant huilen en lachen tegelijk. Ze laten ons met rust, het konvooi moet maar even stoppen.
Anita wordt wakker gemaakt en zwaait en lacht op haar manier.
Godverdomme, hier doe ik het voor!!!
En doorrrr…
Verrassend hoe veel mensen met stoelen langs de kant zitten en zwaaien. Wat een liefde straalt uit van en voor de bewoners van Ipse de Bruggen!
Supertrots op de bijrijders van die eerste dag… wat een kanjers en wat een warmte!
Van de ouders van Anita heb ik een natte schouder mogen overhouden. Zo blij waren deze mensen!
Zo graag gedaan!!!