Vertraging, ongeval op de A6 en meer…
Afspraak lossen vracht chocolade en koffiefilters bij een distributiecentrum van een supermarktketen in het Noorden van het land. Precies een trailer vol. Zo vol dat de palletwagen rechtop staat achterop met een spanbandje er om heen.
Afspraak lossing 07:00 uur.
Mooi wanneer je vanuit Alphen aan den Rijn moet komen.
De weersverwachting geeft mist op en besluit op tijd te gaan rijden.
04:30 uur vertrek. Koffie mee in de hand en op pad.
Door werkzaamheden aan de weg vanaf het industrieterrein naar de rondweg van Alphen aan den Rijn moet ik door het centrum en dan via de hefbrug Alphen uit.
Sinds kort is een nachtrijverbod voor vrachtverkeer van kracht in het centrumgebied en in woonwijken.
De omleiding vanaf ons bedrijf verwijst ook naar de route via het centrum.
Ik draai dus erg vroeg over de rotonde in het centrum en kijk een beetje verbaasd naar een auto op de stoep voor een krantengebouw in het centrum. Wat doet die daar?
Geen idee en gas!
Voor het station langs en kom ik bij de hefbrug. Wanneer ik de bocht in draai naar de brug toe beginnen de lampen te knipperen en sluiten de slagbomen.
“Hufter” denk ik nog, wacht dan even tot ik voorbij ben. Ik kom tot stilstand voor de slagbomen en erger me dood. Ik zie geen boot en vraag me af waarom het brugdek slechts een meter omhoog gaat.
Klop-klop-klop op mijn deur van de cabine!
“Politie”!!!” We hebben geconstateerd dat u door het centrum reed en het vrachtwagenrijdverbod negeerde. Hierop hebben we de brugwachter aangeroepen u staande te houden tot onze aankomst.
Ah, dat was die auto in het centrum…
Ik leg uit dat onze vaste route afgesloten is en we de omleidingsborden volgen.
Ondertussen heeft de brugwachter het wegdek weer laten zakken en de slagbomen weer omhoog gedaan.
De politieman kijkt bedenkelijk en zegt dat hij hier niets mee kan. De overtreding is duidelijk naar zijn idee. Ik stel hem voor dat hij met mijn baas gaat praten.
“Binnen 2 uur vertrekt ons gehele wagenpark en moeten deze nu allemaal door het centrum wegens de omleiding. Ik zou hier blijven staan, kassa!”
De man twijfelt, Ton met een Baronie-trailer stuift ons toeterend voorbij, de mannen van Van Rijn Transport komen ook langszij en is de man niet meer zo zeker van zijn zaak.
“U hoort nog van ons!” de 27 MC braakt alle mogelijke verwensingen uit aan het adres van de overijverige agent.
Nooit meer wat van gehoord natuurlijk.
En door…
Verdorie… dit heeft wel tijd gekost. Denk je op tijd te gaan rijden…
De mist neemt toe, het zicht kan alleen maar minder worden.
Wanneer ik de polder in draai om door te steken naar Heerenveen zijn slechte stukken met zeer weinig zicht regelmaat.
De gang gaat eruit… Veiligheid voor alles en waan ik me geheel alleen op de weg.
Ik zie geen andere weggebruikers en ben zeer bedacht op obstakels.
Hoe snel gaat mijn voorligger, zie ik hem op tijd? Hoe hard gaat de wagen achter mij?
Ziet deze mij op tijd?
Opletten Jan!
Tussen Almere en Lelystad is een tankstation met restaurant en parkeerplaats.
Ik herken de borden en de, door de mistflarden, wazige verlichting.
Ter hoogte van de invoegstrook loopt de weg iets op, lastig voor invoegend zwaar beladen vrachtverkeer.
En dan… !!!
Een zwak rood lampje lijkt stil te staan op de linker rijbaan! Het gas gaat er af en zie ik een combi van een verhuisbedrijf uit Waddinxveen stilstaan met 1 zielig rood lampje achterop. Er staat iemand bij de wagen te zwaaien en stop ik op de vluchtstrook.
Ik hoor van alles onder de wielen kraken en wegspatten. Hier is een aanrijding gebeurd, dat kan niet anders. Wat ga ik aantreffen?
Snel schakelen nu, de noodverlichting, verplicht aanwezig tijdens transport gevaarlijke stoffen, mee uit de cabine en hol ik terug.
De chauffeur staat te stuiteren dat hij het allemaal niet weet en wat nu en niemand kan hem zien staan en, en, en…
“Rustig nu!” “Wat is er gebeurd en waarom sta je op de linker weghelft?” vraag ik gebiedend.
1 lamp staat nu op de grond achter de stilstaande vrachtwagen en de andere beweeg ik langzaam omhoog en omlaag om een naderend stel koplampen te waarschuwen.
“Ik voeg in vanaf de parkeerplaats en ben loeihard van achteren geramd, mijn koffie ligt door de hele cabine heen en kon ik niets meer doen behalve proberen rechtop te blijven en hierdoor links tot stilstand gekomen”.
“Huh? Door wie of wat ben je dan geramd?” Ik zie immers geen ander voertuig en gezien de schade aan de achterzijde van de aanhanger is dit een beste klap geweest.
“Door die stenenwagen daar”… In alle consternatie had ik deze nog niet eens gezien.
De trekker met oplegger hangt schuin in de sloot rechts van de weg en heeft zich in het weiland naast de sloot geploegd. De chauffeur hiervan zit met zijn rug tegen zijn voorwiel aan met zijn hoofd in zijn handen.
Deze man reageert vaag op mijn vragen en aanstoten. Hij is oké geeft hij aan maar erg geschrokken en kan hierdoor even niet staan. Ik besluit hem even te laten waar hij is.
Blauwe zwaailampen op de andere rijstrook richting Almere. Door een slootje tussen de rijbanen kan de politiewagen niet bij ons komen en stapt alleen een agent uit. De auto raast snel verder om zo snel mogelijk weer bij ons te kunnen zijn.
Met behulp van de knipperende gevarenlampen remmen we aanstormend verkeer af en geleiden deze langs de stilstaande wagen.
Ik hoor ineens een “pok” een smak en ligt de politieagent op de grond.
“Even zitten” hijgt deze. Het blijkt dat een passant een onderdeel heeft geraakt en dit onderdeel heeft zich tegen de kuit van de agent geworpen.
“Dat wordt een 2e ambulance” denk ik nog. Gelukkig komt de eerdere politiewagen weer aanrijden. Deze plaatst zijn wagen duidelijk zichtbaar en met nog meer lampen worden we niet meer verrast door geschrokken passanten.
Deze agent is er een van het type, zien- doen- en overwinnen. Ik begrijp dat hij de A6 bij Almere even laat stilzetten door collega’s om hier orde in de chaos te krijgen.
Een andere politiewagen komt aan en bekommert de bemanning zich om hun gewonde collega.
Na mijn uitleg dat ik niet betrokken ben bij de aanrijding maar “die wagen daar in de sloot” is het helemaal klaar en kan het hele circus vanuit Almere op gang gaan komen.
Brandweer, ambulances, nog meer politie, bergingswagens, Rijkswaterstaat en alle mogelijke Bobo’s komen aan.
“Mag ik weg?” vraag ik… “ik moet eigenlijk om 07:00 uur in Heerenveen staan”.
“Dat ga je niet meer halen vriend, of kan je terug rijden in de tijd?”
Ik knipper met mijn ogen en merk dat het ondertussen al 07:00 uur is geweest.
De agent is de beroerdste niet, belt even wat rond vanuit zijn auto en wenst me succes.
“Doe ze de groeten bij de Nieuwe Weme, heel erg bedankt voor je hulp en bellen ze nu vanaf de centrale even door dat je wel komt maar door ons wat vertraging hebt opgelopen”.
Ik stiefel weer door. Gas op de plank. Zal ik de zekering 12 er uit halen? Dan heb ik geen begrenzer meer en kan ruim 100 rijden. Ik besluit het niet te doen met een zware vracht achterin en geen risico’s te nemen. Ik ben nu toch al veel te laat.
Ik draai de laatste bocht in op het bedrijventerrein naar het distributiecentrum.
Een rij vrachtwagens staat te wachten op hun oproep om te kunnen lossen.
“Dit gaat lang duren” denk ik nog. “Daar gaat mijn terugvracht potgrond”.
De portier haalt me echter uit de rij vandaan, alles voorbij en naar een dock.
Wanneer ik de achterdeuren open voor het dock en weer in de wagen wil klimmen bemerk ik al bedrijvigheid op achter mijn wagen.
Zachtjes achteruit, een kleine bons en sta ik goed. Ietsje vooruit om de trailer vrij te kunnen laten deinen tijden het lossen en naar binnen met mijn papieren.
Er zijn al mensen aan mijn trailer aan het plukken! De palletwagen is al verwijderd, de spanband ligt er netjes opgerold op klaar en racen 2 elektrische karretjes in en uit de trailer om te lossen. Dat heb ik hier nog nooit gezien! Hier moet je altijd zelf lossen.
De voorman van de losploeg komt bij me. Ik geef hem een hand en stel me voor.
Hij verteld me dat de politie gebeld heeft om vooral die wagen van Verkerk te helpen met lossen en voorrang te geven. De chauffeur heeft een zware ochtend achter de rug m.b.t. een zwaar ongeval en heeft alle hulp even hard nodig.
“Was jij betrokken bij dat ongeluk in de polder vanochtend? “
Meer wagens hebben hierdoor vertraging opgelopen.
“Maar dat de politie voor je heeft gebeld is bijzonder, koffie?”.
Wat was ik toe aan een plastic bekertje “automaten-koffie- met-ranzige-nasmaak”.
De wagen is in geen tijd leeg, papieren getekend en krijg ik zelfs bij het dock keurig lege retourpallets terwijl men die normaal gesproken met een bonnetje elders moet gaan halen.
Ik bedank iedereen en bij het wegrijden zwaait zelfs de portier weer naar me. Apart wat een belletje van de politie kan doen.
Op het Friese platte land mag ik een vracht potgrond in zakken op pallets laden.
Supersnel geladen. Ik bel het kantoor dat de vracht er in zit.
“Best gelopen, lossen op het DC in Gorinchem, is de dag weer om denk ik.
Ze weten dus van niets. Geen punt.
Wanneer ik weer terug rij door de polder, en bedenk waar ik een bakje koffie ga halen tijdens de verplichte pauze, zie ik zwaailampen aankomen vanuit de andere rijrichting.
De stenenwagen hangt met oplegger en al in de takels.
Hé, de zon is er weer.
Neuriënd kom ik aan in Gorinchem. Wat een dag. Maar ben ik nu weer mooi op tijd lijkt het. Hopelijk kan ik snel lossen.
Beter nieuws. “Koppel deze trailer maar af, er staat een volle voor Alphen klaar. Die neem je mee. Tot straks!”.
Uitgeput bij het eigen terrein. Even bijkomen en snel naar huis. Morgen weer een distributierit…