“Vers” gebak…
Op een vrijdag namiddag ben ik aan het vissen in de ringvaart.
Zittend in een ouderwetse strandstoel wacht ik op de melding dat de “vracht” klaar is.
Verse gebakjes in karren voor levering aan filialen van een keten in Amstelveen, Almere en Wijk bij Duurstede.
Weer een nieuw stukje taartbodem aan de haak en hengelen maar…
Hoop dat alles op tijd klaar is, op vrijdagavond pas om 23:00 uur thuis komen is niet fijn.
“GO… 7 karren” klinkt me ineens in de oren.
Shit, 7 karren komt altijd lastig uit in de koelwagen, voorzichtig rijden dus weer.
OK, karren worden vastgezet, Slagroomsoezen, Moorkoppen, Tom Pouzen, en andere lekkernijen liggen klaar.
Op vrijdag krijgt iedereen ook altijd een verse of diepvriestaart van de fabriek, ik kies voor de slagroom truffeltaart. Deze mag vast ontdooien in de cabine voor vanavond wanneer ik thuis kom.
Adres 1, Amstelveen is snel bereikt, makkie vanuit Leimuiden.
De koelmotor heeft er zin in en draait als een zonnetje.
Nu door Amsterdam naar Almere, altijd een crime op de vrijdagmiddag.
Het lijkt alsof half Nederland naar Almere wil… Superdruk en veel files.
We gaan gestaag door, de gang zit er niet in en zal het niet vroeg worden vandaag.
Ok, het is niet anders, we maken er het beste van.
Bij de afslag op de A1 naar de polder, dus ook naar Almere volgens de borden, begin ik me te ergeren aan een BMW welke vóór me wil invoegen maar dan besluit toch nog even één wagen voorbij te gaan alvorens het puntstuk te bereiken.
Deze laat de BMW er echter niet tussen en komt deze weer bij mij uit.
Ik geef ruimte, denk aan de lading, en laat de bestuurder voor gaan.
Ineens bedenkt deze dat de baan rechts van ons misschien iets sneller gaat en wil hier terstond invoegen. De remlichten vlammen op en moet ik weer in de remmen.
Het bonken van de karren achterin tegen de voorkant van de laadruimte maken me boos.
“Jij mag naar huis, ik ben nog aan het werk en doe mijn best de lading heelhuids over te krijgen”. “Eikel”!!!
Natuurlijk moet het weer anders en komt de BMW met veel gepers, getoeter van andere automobilisten weer links van me uit.
De bestuurder van de BMW besluit dat het gezichtsverlies is wanneer deze langzaam rechts voorbij gereden zal worden door een vrachtwagen en drukt zich er voor.
Nu ben ik het zat en druk de luchthoorn vol in! Het gescheur klinkt door de drukke avondspits en meerdere remlichten vlammen op. Waaronder die van de BMW…
“KLO…MOTH…FUCK…GODV…TYF…HON…” Nu ben ik boos.
Ik probeer een vracht netjes over te brengen maar dit soort acties moet ik continu in de remmen…
“Durf ik???” JAAA… de zo gewaardeerde en altijd smakelijke truffeltaart vliegt door mijn zijraam op de voorruit van de BMW. Spletsjjjj… voor jou!
Wanneer ik in de spiegel kijk zie ik een stel ruitenwissers die wanhopig proberen de smurrie van het raam af te krijgen. Schijnbaar valt dat nog niet mee.
Geen BMW meer gezien in de verdere route naar Almere…